Veel mooie recensies verschenen

Afgelopen dagen zijn vele mooie recensies verschenen van bij ons verschenen boeken. Recensenten waren uitermate positief over Het Patroon, Diversiteit, Poldermodel 3.0 en Tamar. 

Van het managementboek Diversiteit van Bert Overbeek verscheen een mooie recensie door Hanneke, en die wordt niet alleen op haar eigen website maar ook op de website van Managementboek geplaatst. Zij schrijft onder andere: “… het boek blijft boeien en verzandt nergens in saaie theorie!”  De complete recensie is hier te lezen.

Een andere recent verschenen managementboek kreeg ook een mooie recensie bij Managementboek. Over Poldermodel 3.0 van Fedde Monsma schreef recensent Dave onder andere: “… een zeer inspirerend en hoopgevend boek.” Lees hier de hele recensie.

Van de thriller/scifi Het Patroon van Wessel de Valk is ook een nieuwe recensie verschenen en wel bij de website Thrillerlezers. Recensent Danielle is enthousiast en schrijft onder andere: “… En ik geniet met een grote G.” De recensie staat hier. 

Tot slot is een nieuwe recensie verschenen van de roman Tamar van Monique Hoolt. Recensente Shyama schrijft onder meer: “Deze roman zet aan tot nadenken en laat beslist niet onberoerd.” De hele recensie is hier te bekijken.

 

Vijf titels in top-100 Managementboek

Vorige week hadden we een primeur toen 4 van onze titels gelijktijdig in de top-100 bij Managementboek stonden… Inmiddels hebben we sinds een paar dagen liefst 5 titels in die verkooplijst staan. Supertrots op onze auteurs dus!

Sinds afgelopen zaterdag staan er vijf boeken in de top-100 en dat zijn Diversiteit van Bert Overbeek (vandaag op #19), Groepsdruk van Leonie van Rijn en Annemieke Figee (#44), Mediatraining voor iedereen van Frank Peters (#64), Raak van Raf Stevens en Reinier Rombouts (#79) en RESET! van Erik Jan Koedijk (#82).

Laatstgenoemde titel RESET! staat dan ook nog eens 123 dagen in die top-100 en dat is ook een record. Opmerkelijk is verder dat Bert Overbeek met z’n recent verschenen boek Diversiteit dus net als met z’n vorige boeken (Mannen en/of Vrouwen en Het Flitsbrein) de top-100 heeft bereikt.

Liefst vier titels in top-100 lijst

Vandaag hebben we, ruim twee jaar na de start van Futuro Uitgevers, een nieuwe mijlpaal bereikt: liefst vier managementboeken van ons staan  gelijktijdig in de top-100 verkooplijst van Managementboek.

Bert Overbeek staat met ‘Diversiteit‘ op positie 30, de hoogste positie ‘so far’ voor het enkele weken geleden verschenen boek. Op nummer 50 staat ‘Groepsdruk‘ van Leonie van Rijn en Annemieke Figee. Inmiddels staat deze titel al 55 dagen in de top-100 lijst, zowaar een prima resultaat voor de auteurs.

Nieuw binnengekomen vandaag op nummer 75 is ‘Mediatraining voor iedereen‘, het precies een week geleden verschenen boek van Frank Peters. En tot slaat staat ‘RESET!‘, de voormalige nummer 1 titel van Erik Jan Koedijk op nummer 93. Dit boek staat inmiddels al 119 dagen in de top-100 en dat is super.

Supertrio in de winkel

Het twee weken geleden verschenen boek ‘Diversiteit‘ van Bert Overbeek is deze week doorgedrongen tot de top-100 verkooplijst van Managementboek. Eerder lukt Overbeek dit ook al met ‘Mannen en/of Vrouwen‘ en ‘Het Flitsbrein‘.

Overbeek heeft afgelopen twee jaar dus al drie managementboeken geschreven, die allen bij Futuro Uitgevers zijn verschenen. Met z’n nieuwe boek ‘Diversiteit‘ hopen we het succes van  de eerdere twee boeken (ze bereikten respectievelijk een nummer 5 en een nummer 7 positie) minimaal te evenaren.

Recent zijn ook ‘Poldermodel 3.0‘ van Fedde Monsma (over de toekomst van de arbeidsverhoudingen) en ‘De vloeibare samenleving‘ van Peter Hagedoorn (over invloed van globalisering en digitalisering) verschenen. Vandaag troffen we bij boekhandel De Vries in Haarlem de drie nieuwe titels netjes naast elkaar liggend aan… een prettig gezicht volgens ons.

Transgenders op de werkvloer

Transgenders roepen bij nogal wat mensen verwarring op. Hoewel je momenteel steeds meer leest en hoort over transgenders, is het nog steeds een beetje een ‘vreemd’ onderwerp. Om eens iemand te citeren die ik sprak op een bedrijfsmeeting. ‘Het is zo moeilijk om je er in te verplaatsen,’ zei de vrouw.

Net als homoseksualiteit roept transgender zijn om de een of andere reden de nodige weerstanden op. Agressie ook. De oorzaken liggen nogal eens in geloofsovertuigingen, en soms ook in haantjesgedrag: mannen die voortdurend op nadrukkelijke wijze moeten bewijzen hoe mannelijk ze zijn. Maar in een kranteninterview zei een Braziliaanse transgender dat ook gays en lesbienes transseksuelen nogal eens discrimineren. 0,6% van de mannen en ongeveer 2% van de vrouwen zijn vermoedelijk transgender. In deze casus is Simon woedend vanwege de vraag van zijn christelijke collega’s. Hij heeft er genoeg van zijn mond te houden. De christenen hebben het idee dat hij ingaat tegen de wensen van hun god.

Voor een manager een bijzonder moeilijke situatie. Van hem zal een norm worden verwacht. Praat Simon inderdaad te veel over zijn transgenderschap? Dat kun je natuurlijk niet zo stellen; wie bepaalt dat immers? Je kunt als collega vragen aan een ander of hij of zij rekening met je overtuiging willen houden, maar als die overtuiging beledigend is, dan wordt het moeilijker. Geen manager hoeft het te accepteren dat een medewerker wordt beledigd en in deze casus is dat natuurlijk wel het geval. Bovendien heersen op de afdeling niet de christelijke regels. Wel wil je dat mensen een beetje rekening met elkaar houden. Dat kan je uitgangspunt zijn in een gesprek. Je zou hier kunnen kiezen voor het duidelijk stellen van je kader:

  • Overtuigingen mogen niet beledigend zijn.
  • Regels op de afdeling worden bepaald door de organisatie, niet door de overtuiging van een of twee mensen.
  • Medewerkers houden rekening met elkaars gevoelens.

Een manager die ‘switchend leiderschap’ toepast gaat in gesprek met beide ‘partijen’, brengt ze samen, zegt duidelijk wat de normen zijn in deze situatie, en zorgt dat er een afspraak komt die rust brengt in de situatie, wat iets anders is dan iedereen tevreden stellen. Het is overigens ook nodig in het geval van transgenders. Het NRC Handelsblad had in februari 2017 een artikel dat stelde dat ‘een fors aantal trensgenders in Nederland vanwege hun achtergrond worden gediscrimeerd op het werk’. 40% gaf aan wel eens gediscrimineerd te zijn op het werk; het meest in de zorg, het minst in communicatie- en informatieberroepen. 10 procent is werkeloos, tegen 5,6% van de totale beroepsbevolking. Transgenders die van man vrouw worden, of van vrouw man stuiten op schrikreacties uit hun omgeving. Daardoor worden tijdelijke contracten soms niet verlengd. ‘Bij mijn laatste werkgever’, zegt een van de respondenten in een onderzoek, ‘ben ik er gewoon uitgegooid vanwege mijn transitie. Dat wordt niet toegegeven, maar het is wel degelijk daarom geweest.’

Op de werkvloer ontstaan pijnlijke situaties. Iemand gaf aan dat zijn manager haar na haar transitie nog lang als man bleef aanspreken. Ook in het teamoverleg. ‘Bovendien zijn werkgevers niet snel geneigd om iemand in transitie een vast contract te geven.’ Eigenaardig in een wereld waarin iedereen zegt verandering zo belangrijk te vinden. En wie denkt dat dit alleen voorkomt bij lager opgeleiden, moet ik teleurstellen. Een geinterviewde voormalige student Theologie ondervond in Tilburg veel weerstand bij zijn docenten. Hij werd gemeden en mocht zijn scriptie niet schrijven over seksuele diversiteit. Deze zelfde man liet weten dat hij zichzelf niet als transgender ziet, maar als man. Dat laatste is voor de omgeving ook ingewikkeld.

Het blijft interessant om te begrijpen waarom mensen zo’n moeite hebben met man-vrouw- en vrouw-man-transities. De psychiater Witte Hoogendijk geeft een mooie verklaring. In een interview zei hij, en ik citeer de krant waarin het interview stond: ‘Naarmate een dreiging abstracter wordt, krijgen wij mensen het moeilijker. Er blijkt een directe relatie te bestaan tussen hersenomvang en de grootte van de groep waarmee we als homo sapiens om kunnen gaan. We zijn mentaal toegerust voor omgang met een groep van maximaal 150 mensen. Dat was in de tijd van onze grootouders nog goed te doen, maar staat in scherp contrast met deze tijd waarin we via Facebook en andere sociale media doorlopend geconfronteerd worden met de grote werelde, en met verhalen over vluchtelingen, dreigende milieurampen en doodbloedende kinderen in Aleppo. Dat is te groot, te abstract en te ver weg om er adequaat mee om te gaan. Dat leidt tot een enorme stress en angst.’

Twee nieuwe titels op 1 dag

Een primeurtje: vandaag zijn liefst twee nieuwe titels verschenen bij Futuro Uitgevers. ‘Poldermodel 3.0‘ van Fedde Monsma en ‘Diversiteit‘ van Bert Overbeek zijn vanaf heden verkrijgbaar.

In ‘Poldermodel 3.0‘ schetst Fedde Monsma een beeld van de toekomstige arbeidsmarktverhoudingen. Meer flex, minder vast: Vveel is daar al over geschreven, maar wat betekenen die veranderingen op de arbeidsmarkt voor de arbeidsverhoudingen en de bestaande overlegstructuren? Dit alles wordt aangevuld met interessante interviews met talloze betrokkenen. Het is het eerste boek van Monsma, politicoloog en een zeer ervaren arbeidsmarktdeskundige.

In ‘Diversiteit‘ gaat Bert Overbeek verder waar z’n boek ‘Mannen en/of Vrouwen‘ stopte. Met behulp van wetenschappelijke gegevens en informatie uit vele interviews, houdt Overbeek in dit boek een warm en enthousiast pleidooi om tegenstellingen overboord te zetten en juist te profiteren van de vele zakelijke voordelen die diversiteit (in alle vormen) kan bieden op de werkvloer.

Beide boeken zijn nu verkrijgbaar bij alle Nederlandse en Belgische boekhandels.

Overbeek schrijft praktisch boek over ‘diversiteit’

Volgende week verschijnt het boek ‘Diversiteit‘ van Bert Overbeek. Het is alweer het derde managementboek van Bert bij Futuro Uitgevers in het nog korte bestaan (ruim twee jaar) van de uitgeverij.

De maatschappij lijkt zich momenteel steeds meer te richten op ‘verschillen’, en dan juist de nadelen ervan. Polarisatie lijkt het modewoord en tegenstellingen worden aangescherpt. Overbeek beschreef in z’n vorige boek ‘Mannen en/of Vrouwen‘ (een vijfde positie in top-100 bij Managementboek) al de verschillen tussen de seksen, en hoe we die verschillen juist kunnen benutten op de werkvloer om tot betere samenwerking en betere resultaten te komen.

In zijn nieuwe boek ‘Diversiteit‘ gaat hij nog een stap verder; bij behandelt theorie en meningen over alle mogelijke verschillen (sekse, geaardheid, culturele achtergrond, etc. etc.) op de van hem bekende manier. Daarna geeft hij op praktische wijze, waarbij de fun niet vergeten wordt, de handvatten om morgen  al met diversiteit aan de slag te gaan in jouw bedrijf, organisatie of instelling.

‘Diversiteit‘ verschijnt volgende week en is beschikbaar als papieren boek en als e-book.

Overbeek komt met derde boek bij ons

Bert Overbeek heeft het manuscript voor z’n nieuwe managementboek ‘Diversiteit‘ afgerond en ingeleverd. Het boek zal over circa anderhalve maand verschijnen.

Met ‘Diversiteit‘ levert Overbeek al zijn derde managementboek af in ruim twee jaar. Eerder verschenen bij ons ‘Het Flitsbrein‘ en ‘Mannen en/of Vrouwen‘, die beide een top-10 positie behaalden in de verkooplijst van Managementboek. In ‘Diversiteit‘ geeft Overbeek (op de foto met z’n vorige boek) op praktische wijze invulling aan de ondertitel van het boek: ‘benut de kracht van  verschillen in uw organisatie‘.

Overbeek schrijft veel (naast managementboeken ook gedichten en korte verhalen), en is met drie titels ‘koploper’ bij ons qua productiviteit. Frank Peters en Guido de Valk schijven momenteel aan hun tweede boek bij ons, te weten respectievelijk ‘Mediatraining voor iedereen‘ en ‘Menselijk Leiderschap‘ die allebei over enkele maanden zullen verschijnen.

Je medewerker laten schitteren

Er is voor een manager geen groter genoegen, vind ik, dan een medewerker zo te faciliteren dat hij volledig in zijn kracht staat en bloeit. Eigenlijk is dat iets wonderschoons: mensen boven zichzelf uit laten groeien. En nog mooier natuurlijk als iemand nauwelijks jouw aandeel daarin opmerkt. De fun zit hem immers niet in jouw succes, maar in dat van die medewerker.

Dit vereist van de manager een grote mate van bescheidenheid en subtiliteit. De kunst van het leiding geven. Daar ontleen je je eigen vreugde aan. En wat daarbij ook geldt: de beste medewerkers zijn vaak niet de gemakkelijkste. Maar dan heb je er tenminste een beetje werk aan. Anders word je zelf zo vadsig en lui (-:

Dat mensen je bijdrage aan hun prestaties niet altijd zien heeft verschillende oorzaken. Hun eigen ambitie. Mensen hebben het soms nodig om hun bijdrage te zien aan het eindresultaat. Ze willen die meerwaarde ook benoemen naar de buitenwereld.  En daarbij laten zien dat ze dat helemaal op eigen kracht hebt gedaan.

De manager of coach die dat begrijpt helpt zo iemand daarbij. Hij is als een regisseur die zijn acteur laat schitteren, de dirigent die de muzikanten iets schitterends laat doen. Nu krijgen regisseurs en dirigenten hun applaus echt wel. De manager of de coach die faciliteert niet altijd. Zeker niet als zij de kunst verstaan degene die zij coachen of aansturen, het idee te geven dat ze dingen op eigen kracht hebben gedaan.

Dan hebben mensen niet altijd door wat zijn of haar bijdrage is geweest aan het feit dat men schittert. En doordat men teveel geniet van het eigen succes, wordt het niet altijd duidelijk wat die bijdrage is. Maar juist dan is het de kunst om als manager of coach daar geen accent op te leggen, vind ik. En dat kan alleen als je echt geniet van de ontwikkeling van de ander. Minder applaus voor jezelf, maar applaus voor de ander. Genieten, man!

Stress? Effe niks!

Efficient werken is een kunst op zich. Veel mensen hebben tegenwoordig drukke banen. Ik hoor veel mensen zeggen dat ze het werk niet kunnen loslaten. Vaak hoor ik ook dat ze ’s nachts wakker worden en dan aan hun werk gaan denken en niet meer in slaap vallen. Organisaties hebben hier nauwelijks aandacht voor. Het werk moet worden gedaan, en als je niet mee kunt moet je maar iets anders gaan zoeken.

Een van de effecten van veel werk is dat je het overzicht verliest. En daar begint de stress. Vooral bij mensen die zich verantwoordelijk voelen en het graag goed willen doen. Als ze daarbij meer gevoel voor detail hebben dan voor grote lijnen, en alles tot in de puntjes voor elkaar willen hebben, kampen ze al snel met stress. Hun arbeidsethos is vaak goed, dus gaan ze maar door. Ook als ze het niet leuk meer vinden.

En toch moet je er iets op vinden als je op die manier geleefd wordt door je werk. Een van de dingen die kan helpen is prioriteitsstelling. First things first. En vooral geen werk gaan doen dat eigenlijk niet van jou is. Verantwoordelijke mensen doen dat vaak wel. Zij zien dat het werk moet worden gedaan, hebben een groot kwaliteitsgevoel en gaan het dan toch maar doen. Omdat ze er niet mee te koop lopen, merken anderen het niet op. En ontstaat er ook nog eens een tekort aan complimenten voor het doen van al dat noodzakelijke werk.

Als manager vind ik dat je het wel moet opmerken. Ik zie wat je doet, kan je dan zeggen, en ik waardeer het. Dat is aandacht hebben voor je mensen. Ook is het belangrijk dat je ze helpt om grenzen te trekken. En tenslotte is er het efficiente werken. Detaillisten hebben de neiging om elk detail even belangrijk te vinden. Als coach heb ik ervaren dat dat diep in de genen zit, en vaak moeilijk te ontwikkelen is. Maar het kan wel. Een beetje hulp en een ontwikkelingsplan kunnen helpen.

Een ander middel dat goede diensten bewijst, is momenten van reflectie inbouwen. En dan echt reflecteren. Een fijne plek zoeken, daar rustig gaan zitten en een half uur de telefoon uit. Nietsdoen en lekker om je heen kijken. Contact maken met wat er is. Geen tijd voor zeggen, veel mensen. Mijn antwoord? Dan maak je maar tijd. Het zijn de momenten waarop je je overzicht terugpakt en daarmee verminder je de stress. En ik garandeer je als je dit dagelijks even doet, en daarbij nog ergens een kwartiertje ‘steelt’ dat je ’s nachts minder vaak wakker ligt.

Nietsdoen wordt door veel mensen eng gevonden. De meesten houden het nog geen vijf minuten vol. Echt waar. Ik hoor het vaak van medewerkers en trainees. En dat ligt dan aan de smartphone, de berg werk, de mail of iets anders. Maar dat is natuurlijk maar ten dele zo. Het ligt uiteindelijk aan jezelf. Aan hoe jij omgaat met dat werk.

Dus geef jezelf een schop onder je kont. Niet om in beweging te komen, maar juist om af en toe in rust te komen.