Crisiscommunicatie

Reputatie wordt voor 90 procent bepaald door het gedrag van de organisatie. Medewerkers zijn daarmee dus een cruciaal kanaal bij het bouwen en beschermen van de reputatie van de organisatie. Toch is het in crisismanagement ook de meest verwaarloosde groep. En dat is onterecht en uiterst onhandig, ook voor de motivatie van juist deze belangrijke stakeholdergroep.

Crisismanagement kan alleen goed werken als er in de organisatie sprake is van een open communicatiecultuur. Kortom een klimaat waarin medewerkers zich veilig voelen om gevaren en misstanden die kunnen leiden tot crisissituaties te melden. Maar waarin zij ook de vrijheid voelen te communiceren over de eigen organisatie. Vaak voelen medewerkers zich geremd in hiërarchische en sterk top-down geleide organisaties. Daarmee laat de organisatie veel kansen liggen voor het vroegtijdig signaleren van risicovolle situaties en laat zij bovendien grote mogelijkheden onbenut in de communicatie.

Signalering van gevaren

De medewerkers in de eigen organisatie kunnen van onschatbare waarde zijn bij het vroegtijdig signaleren van risico’s die kunnen uitmonden in crisis. Zij dienen wel bewust gemaakt te worden van die rol. Ze moeten dus actief betrokken worden bij het risicomanagementbeleid van de organisatie. Met een cultuur waarin zij juist worden aangemoedigd en beloond om gevaren en risico’s te melden. Organisaties moeten de voelhorens en ‘klokkenluiders’ koesteren in plaats van negeren of zelfs isoleren en ‘uitschakelen’.  Het succesvol managen van een crisis begint met de vroegtijdige detectie ervan. Alleen in dat stadium is het mogelijk om escalatie te voorkomen.

Benut de eigen organisatie

De interne organisatie is niet alleen van belang bij het voorkomen van crisis, maar ook bij het oplossen ervan. In een tijd waarin directies van bedrijven niet meer vertrouwd worden zijn juist de medewerkers een uiterst belangrijk communicatiekanaal. ‘Vrienden’ en ‘familie’ worden gezien als zeer vertrouwde zenders in communicatie. Benut dus de eigen medewerkers om hun omgeving te informeren over wat er speelt in de organisatie en wat je er aan doet om het op te lossen. Realiseer je wel dat dit altijd vrijwillig zal moeten gebeuren. Niemand laat zich dwingen om te communiceren.

Faciliteren in communicatierol

Nog altijd zijn er organisaties die de eigen medewerkers te laat informeren over crisissituaties. En erger nog organisaties die medewerkers zelfs verbieden te communiceren. Een substantieel deel van de social media posts van medewerkers gaan al over het eigen werk en de werkgever. Dan kun je dus maar beter zorgen dat medewerkers de feiten kennen in plaats van dat ze fictie verspreiden. Respecteer dus hun positie en rol in de communicatie. En informeer ze net iets eerder dan de buitenwereld. Doe dat in makkelijk deelbare content, zoals korte statements en de tweets met link naar het uitgebreidere verhaal en de duiding van de situatie. Het effect is tweeledig: medewerkers voelen zich dan serieus genomen en bovendien benut de organisatie een vertrouwde zender in haar crisiscommunicatie-aanpak. Het mes snijdt dus aan twee kanten.