Trump the triumph
Bijna is het zover. Een nieuwe president in de VS. Het is alsof je een nieuw schooljaar begint, een nieuwe baan, een nieuwjaar: een lichte opwinding dat er iets staat te gebeuren. De wil om te beginnen aan iets nieuws. Het moet toch voor Donald net zo zijn. Binnen een paar dagen mag hij het Oval Office binnen als de nieuwe eigenaar. Kan hij zijn eigen foto’s en plantjes neerzetten en kan hij ongegeneerd op de bank springen of rondjes draaien in de grote bureaustoel. Wellicht drukt hij ook nog gewoon op het rode knopje om Poetin rechtstreeks aan de lijn te krijgen: hey oude tzaar, Yes we Can !
Het frame van Trump is bij veel mensen omgeven met een zwarte rand. De rand van goedkoop populisme en ongegeneerd graaien. Het zwarte randje van een klein kind dat zijn gelijk wil halen met bommen en granaten. Ik was er dicht bij die avond dat Trump zijn grote triomf vierde. Ik hoorde en zag het verdriet van de democraten. Het dubbele verdriet van de jonge Bernie aanhangers en het ongeloof van de Democratische elite. Het begin van het einde.
Zo gedraagt de wereld zich ook een beetje: dit kan nooit goed gaan. Ik ben een andere mening toegedaan. Als querulant en disruptieve denker vind ik dit een prachtige ontwikkeling. We zijn wakker geschud, er is een echte verandering op komst. Niet zo eentje die meer van hetzelfde doet. Nee een echte “tweede-orde” verandering die zorgt voor een verschuiving van de paradigma’s. Wat wil je nog meer als je tenminste van leren houdt. Als je gericht bent op ontwikkeling en groei dan is de Trump triomf een uitgelezen mogelijkheid.
Je leert meer als de continuïteit wordt doorbroken. Als zekerheden wegvallen en je gedwongen bent op een alerte wijze te reageren zal je gedwongen zijn creativiteit en oplossingsvermogen in te zetten. Zo komen mooiste resultaten tot stand. Trump is het cadeautje dat we nodig hebben. De luie gemakkelijke wijze waarop we de NAVO hebben georganiseerd wordt ter discussie gesteld en opeens gaan we kritischer kijken naar kosten. Het stoppen van de banen dump naar goedkope landen maakt ondernemers opeens echt maatschappelijk verantwoordelijk in plaats van de goedkoopste weg te kiezen.
De Mindhack is gezet: het gaat anders worden en wij moeten daarnaar gaan handelen. Niet denken maar doen. Want de doener is aan de macht gekomen en die dendert door. Dit geldt ook voor ons eigen leven, voor onze eigen organisaties: een verlieslatende organisatie die heftig moet ingrijpen brengt verloren en verstopte kosten boven tafel waarvan iedereen al jarenlang wist dat ze er waren. De disruptie in bedrijfsvoering brengt mensen weer scherpte. Rechtop zitten of beter nog rechtop staan om met energie en dynamiek je bijdrage tegen het licht te houden.
Stop met het veroordelen van Trump en zijn troepen. Denk na wat ze aan het doen zijn. Ze doen iets goed. Zeker niet alles en zeker niet op de manier waarop we het gewend zijn. Bedenk wat je zelf zou kunnen doen en zet de wereld in beweging naar de kant die je belangrijk acht. Niet achterover zitten , dertig minuten douchen, diesel tanken, de verwarming op 22 of de kraan open laten staan. Maar bijvoorbeeld actief bijdragen aan het verminderen van Co2 uitstoot.
Omarm de disruptie want gezapigheid of standaardisatie brengen geen innovatie, groei of verbetering. Niet veroordelen maar leren. Leer de Mindhack te gebruiken in je voordeel.
