Voorbeeldfunctie

Ik heb al vele jaren, of ik het wil of niet, een voorbeeldfunctie. Op school kreeg ik het al voor de voeten geworpen door leraren, en later werd ik mij er nog bewuster van toen ik aan mijn werkzame leven begon. Om het nog erger te maken ‘werd’ ik ook nog eens vader…

Nee, schrik niet en haak nu niet af: dit wordt geen klaagzang maar puur een beschrijving van een bepaalde gemoedstoestand. Als puber wil je veel, of juist helemaal niets, maar je wilt zeker geen voorbeeldfunctie vervullen naar mede-leerlingen. Toen ik later ging werken als eindredacteur zat in mijn pakket ‘ongeschreven taken’ ook die van ambassadeur van het merk en het bedrijf. Als hoofdredacteur en later uitgever verhuisde die voorbeeldfunctie steeds mee, en gaandeweg leerde ik er ook de voordelen van kennen en waarderen. Inmiddels ben ik al vele jaren vader van een paar geweldige dochters en dan weet je het wel…kort door de bocht-opmerkingen, inconsequent handelen of vloeken kunnen niet meer want, inderdaad…die voorbeeldfunctie.

Inmiddels zijn mijn dochters groot en werk ik niet meer in loondienst maar samen met Maarten Snel sinds enkele maanden als ‘zelfstandig media-ondernemer’. Vanavond kwam tijdens tafelgesprek met jongste dochter de ‘voorbeeldfunctie’ weer ter sprake. “Ja, ik denk dat ik met een eigen bedrijf ga beginnen. Hoelang denk jij dat ik nodig heb om er een succes van te maken, 1 of 5 jaar?” Ik spartelde nog wat tegen (eerst school afmaken, ervaring opdoen, netwerk opbouwen etc. etc.) maar dat zette weinig zoden aan de dijk. “Ach, jij kan het toch ook? Je bent net begonnen en het is al een bloeiend bedrijf dus dat kan ik ook.” Jaja, voorbeeldfunctie…wat u zegt. -)